In mijn werk focus ik op de psychologische kant van duurzaamheid. Als kind achterin de auto naar Italië droomde ik al van het organiseren van vredesconferenties. Daar geef ik nu concreet vorm aan door de bijeenkomsten die ik begeleid en het gedachtegoed dat daarbij hoort. Door de methodiek en mijn aanpak overdraagbaar te maken, hoop ik onderzoekers en andere (zorg) professionals te inspireren tot het ontwikkelen van hun eigen stijl van werken die de wereld duurzamer maakt.
In de samenleving zie ik aan de ene kant een schreeuwende behoefte bij het bedrijfsleven en in de politiek aan moraliteit en handvatten tot het inclusiever organiseren van werkprocessen. Maar ook de onmacht en onwetendheid: maar hoe dan? Zij lopen tegen de grenzen aan van hun rationaliteit. Aan de andere kant zie ik in de zorgwereld veel onbenut potentieel van psychiaters, psycho-analisten, systeem-, lichaamsgerichte en ervaringsgerichte therapeuten die hun werkelijke bijdrage niet leveren op een schaal met meer impact. Omdat ze te emotioneel betrokken zijn. Dus zie ik het mijn taak die twee binnen en buiten-werelden bij elkaar te brengen. Ik zie immers de hardnekkige patronen waarin ze beiden gevangen en verstrikt zitten. Want los van de inhoud, wat speelt er hier onderliggend? Hoe valt de persoonlijke geschiedenis samen met die van de dynamiek van dader en slachtofferschap die ons als samenleving in de greep heeft? En welke logica zit onze menselijke irrationaliteit verborgen?
Aldus ben ik mij gaan specialiseren in “hogere mensenkunde”. Vanuit die expertise draag ik mijn steentje bij aan het constructief vormgeven van een rechtvaardige en inclusieve wereld. Dat is wat mij betreft een wereld waarin “liefdevol wederzijds contact” is. Zowel thuis als op zakelijk gebied.
Heel concreet wil ik ooit de Nobelprijs van de vrede winnen, een leerstoel aan een universiteit bekleden en een Netflix serie met cliënten van mij. En natuurlijk een boekenreeks schrijven. In de tussentijd probeer ik geduldig te zijn en het monnikenwerk te doen dat gedaan moet worden. Want ook voor mij geldt: stap voor stap. En alles op z’n tijd. Mensen die dit snappen, daar loop ik mee op.